Rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego
1 sierpnia 2021 r. o godzinie 17:00 społeczność akademicka Szkoły Głównej Służby Pożarniczej oraz okoliczni mieszkańcy zebrali się przed Jednostką Ratowniczo-Gaśniczą SGSP, aby oddać hołd poległym i biorącym udział w Powstaniu Warszawskim w 1944 r.
W tym rejonie przez cały czas Powstania Warszawskiego przebiegała pierwsza linia frontu. Od 18 sierpnia do 30 września 1944 roku bronili jej Batalion „ŻUBR” XXII Obwodu Armii Krajowej „ŻYWICIEL”. Budynek Straży Ogniowej stanowił główny północny bastion obrony Żoliborza Żołnierze „ŻUBRA”. Powyższy tekst, umieszczony na tablicy przy wejściu do Szkoły Głównej Służby Pożarniczej (SGSP) od ulicy Juliusza Słowackiego jest upamiętnieniem historycznych zdarzeń podczas Powstania Warszawskiego.
Centralna Szkoła Pożarnicza w czasie Powstania Warszawskiego
Pierwsze regularne walki Powstania Warszawskiego rozgrywały się obok budynków Centralnej Szkoły Pożarniczej (CSP, obecnie Szkoła Główna Służby Pożarniczej). Na jej terenie działały tajne podchorążówki podziemne, gdzie przestrzeliwano broń, montowano radiostacje czy wykonywano inne roboty techniczne.
6 sierpnia 1944 r. kompania niemieckiej piechoty, przy wsparciu dział, rozpoczęła natarcie na CSP.
Do 16 sierpnia w rejonie szkoły trwały walki obronne.
17 września czołgi niemieckie ponowiły natarcie. Przez następne dni załoga szkoły pożarniczej wspomagała broniącą się dziewiątą kompanię dywersji przy użyciu ognia z broni maszynowej.
Niemieckie natarcie przeprowadzone 30 września poprzedziła nawała kilkudziesięciu рoсiѕków artyleryjskich z baterii ustawionych na polach bielańskich. Nie mogąc zdobyć budynku w czasie pierwszego natarcia czołgów, na narożnik budynku skierowano Goliata – zdalnie sterowany mały czołg wypełniony 200-kilogrаmowym ładunkiem kruszącym. Jego wybuch zwalił narożnik szkoły od najwyższej kondygnacji aż do piwnic, łącznie ze stropem piwnicznym. Następnie piechota niemiecka zajęła budynek szkoły. Pozostawało w niej kilkunastu zabitych i rannych i przynajmniej 150 osób spośród ludności cywilnej. Po drugiej wojnie światowej, wraz ze wznawianiem działalności szkolnictwa ogólnokształcącego i zawodowego, podjęto się również odbudowy oświaty pożarniczej.
Tekst o CSP w czasie Powstania Warszawskiego opracowano na podstawie: „75-lecie kształcenia oficerów straży pożarnej”; praca zbiorowa, Szkoła Główna Służby Pożarniczej, Warszawa 2014
Zdjęcia archiwalne: Budynek CSP w Czasie Powstania Warszawskiego: tamże; Gmach CSP i Domu Strażactwa po niszczycielskiej akcji Niemców: Przegląd Pożarniczy 1947, nr 1, s. 19
