Oddanie hołdu w 78. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego
1 sierpnia 2022 r. społeczność akademicka Szkoły Głównej Służby Pożarniczej (SGSP) oddała hołd poległym i biorącym udział w Powstaniu Warszawskim w 1944 r. Powstanie miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem do niej Armii Czerwonej.
Prodziekan Wydziału Inżynierii Bezpieczeństwa i Ochrony Ludności – Kierownik Kierunku Studiów Bezpieczeństwo Wewnętrzne st. kpt. dr inż. Adrian Bralewski w imieniu wspólnoty SGSP złożył wieniec podczas Uroczystości składania wieńców pod pomnikiem Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej, organizowanej przez Urząd m.st. Warszawy.
O godzinie 17:00, tzw. Godzinie „W”, wspólnota SGSP wraz z okolicznymi mieszkańcami Żoliborza zebrała się przed Jednostką Ratowniczo-Gaśniczą SGSP, wyrażając cześć dla bohaterów minionych zdarzeń.
W tym rejonie przez cały czas Powstania Warszawskiego przebiegała pierwsza linia frontu
Od 18 sierpnia do 30 września 1944 roku bronili jej
Batalion „ŻUBR”
XXII Obwodu Armii Krajowej
„ŻYWICIEL”
Budynek Straży Ogniowej stanowił
główny północny bastion obrony Żoliborza
Żołnierze „ŻUBRA”
Podczas Powstania Warszawskiego żołnierze plutonu 226,
Kompanii „Żniwiarz”, dowodzeni przez ppor. Bogdana Kunerta,
bronili od 5 do 16 sierpnia tutejszego budynku Straży Ogniowej.
M.in. we środę, 14 sierpnia, przechwycili samochód
załadowany czterema tysiącami granatów ręcznych;
zdobycz utrzymali, mimo zaciekłych prób jej odbicia.
W sześćdziesiątą trzecią rocznicę walk – pozostali przy życiu „Żniwiarze”
Powyższe teksty, umieszczone na tablicach przy wejściu do SGSP od ulicy Juliusza Słowackiego, są upamiętnieniem historycznych zdarzeń podczas Powstania Warszawskiego.
Centralna Szkoła Pożarnicza w czasie Powstania Warszawskiego
Pierwsze regularne walki Powstania Warszawskiego rozgrywały się obok budynków Centralnej Szkoły Pożarniczej (CSP, obecnie Szkoła Główna Służby Pożarniczej). Na jej terenie działały tajne podchorążówki podziemne, gdzie przestrzeliwano broń, montowano radiostacje czy wykonywano inne roboty techniczne.
6 sierpnia 1944 r. kompania niemieckiej piechoty, przy wsparciu dział, rozpoczęła natarcie na CSP.
Do 16 sierpnia w rejonie szkoły trwały walki obronne.
17 września czołgi niemieckie ponowiły natarcie. Przez następne dni załoga szkoły pożarniczej wspomagała broniącą się dziewiątą kompanię dywersji przy użyciu ognia z broni maszynowej.
Niemieckie natarcie przeprowadzone 30 września poprzedziła nawała kilkudziesięciu рoсiѕków artyleryjskich z baterii ustawionych na polach bielańskich. Nie mogąc zdobyć budynku w czasie pierwszego natarcia czołgów, na narożnik budynku skierowano Goliata – zdalnie sterowany mały czołg wypełniony 200-kilogrаmowym ładunkiem kruszącym. Jego wybuch zwalił narożnik szkoły od najwyższej kondygnacji aż do piwnic, łącznie ze stropem piwnicznym. Następnie piechota niemiecka zajęła budynek szkoły. Pozostawało w niej kilkunastu zabitych i rannych i przynajmniej 150 osób spośród ludności cywilnej. Po drugiej wojnie światowej, wraz ze wznawianiem działalności szkolnictwa ogólnokształcącego i zawodowego, podjęto się również odbudowy oświaty pożarniczej.
Tekst o CSP w czasie Powstania Warszawskiego opracowano na podstawie: „75-lecie kształcenia oficerów straży pożarnej”; praca zbiorowa, Szkoła Główna Służby Pożarniczej, Warszawa 2014
Zdjęcia archiwalne: Budynek CSP w Czasie Powstania Warszawskiego: tamże; Gmach CSP i Domu Strażactwa po niszczycielskiej akcji Niemców: Przegląd Pożarniczy 1947, nr 1, s. 19
